v a n g a v e l t u r & v i t l e y s a

Skemmtileg samsæriskenning.

Á þessu bloggi manns sem hefur mjög skemmtilegan bloggstíl er að finna ansi skemmtilega samsæriskenningu. Dómari Gettu Betur í pönkhljómsveit?

Ekki bara eitt

heldur tvö skattframtöl gerð í kvöld. Framtal móðurinnar var örlítið flóknara en framtal álfsins, auk þess sem það var gert á pappír... PAPPÍR - hvað er málið? Frekar leiðinlegt vægast sagt. En hver ætli sé uppáhaldsbarnið þessa vikuna?

Nú er það bara spurningin hvort kvöldinu verður varið í hangs eða lærdóm...

Mánudagur til mæðu.

Súperskipulagða konan hefur eitthvað örlítið misst tökin á lífi sínu með þeim afleiðingum að verkefni vikunnar virðast næstum óyfirstíganleg og þar að auki þarf að skila skattframtalinu í dag. En þá er gott að vita að það er til eitt óbrigðult ráð sem reddar málinu. Nefnilega bara að bretta upp ermarnar, eyða korteri í skipulagningu og byrja... Og það er nákvæmlega planið :)

Ó ó ó

Nú verður ekki aftur snúið. Einu og hálfu ári eftir að hafa opnað útskriftargjöfina mína frá fjölskyldunni er ég að byrja að leika mér. Og vá hvað það er gaman að setja saman LEGO. Ég er að búa til róbót sem getur labbað og heilsað og svo get ég forritað hann til að gera eitthvað fleira skemmtilegt. Nú er bara spurningin hvað hann á að heita. Frankenstein?

Vei vei vei!

Ég er komin með ísskáp. Og það engan smáísskáp heldur alvöru fjölskylduísskáp með þrískiptum frysti og pláss fyrir allan heimsins mat. Nú verða sko stakkaskipti á mínu lífi þar sem ég mun fara einu sinni í viku í Bónus til að fylla undratækið af ljúffengu hráefni til þess að geta eytt kvöldunum stumrandi yfir pottunum töfrandi fram hvern gómsæta réttinn á fætur öðrum. Eða að ég fylli hann bara af bjór...

London

var skemmtileg. Samt er eitthvað við hana sem nær ekki til mín á sama hátt og Köben.

Bjuggum í íbúð rétt við Sloane Square sem er voðavoðafínt hverfi - og minna mátti nú sjá á bílunum sem stóðu fyrir utan húsin. Pökkuðum upp úr töskunum okkar á nákvæmlega þremur mínútum eftir að við komum inn í íbúðina og drifum okkur út í súpermarkað til að kaupa bjór og aðrar nauðsynjar. Vorum síðan allar þrjár farnar að hlakka til að fara heim í heitt bað og rólegheit en því átti ekki að heilsa. Komum inn, kveiktum ljósin og á kertum og bjuggumst til að gíra okkur niður þegar yngsta barnið gerði heiðarlega tilraun til þess að kveikja ljósin á baðinu. Blackout takk fyrir og engin leið að redda því. Verkfræðingurinn greip kerti og fann rafmagnstöfluna en lekaliðarnir allir uppi og engin leið að finna út úr því hvað var að. Móðirin hringdi við kertaljós í eiganda hússins og tjáði sig fjálglega um "my daughter, the engineer" sem var sko búin að athuga rafmagnstöfluna. Leigusalinn lofaði rafvirkja eða nýrri íbúð við lítinn fögnuð mæðgnanna sem nenntu hvorki að flytja né sitja lengur í myrkrinu. Vesenið endaði með flutningi sem tók nákvæmlega fimm mínútur enda ekki langt á milli íbúða og lítið mál að pakka dótinu aftur. Var þetta söguleg byrjun á sögulegri ferð.

Næsti dagur fór í búðaráp sem ekki er í frásögur færandi - nema e.t.v. fyrir þá sök að Campersóða stúlkan fann enga Campers skó og engin stígvél eins og hana langaði í og þurfti því að fara næstum tómhent heim af Oxford Street - ótrúlegt en satt. Um kvöldið var svo mikið við að vera - enda áttu mæðgurnar miða á "When Harry met Sally" með engum öðrum en stórsjarmörnum Luke Perry í hlutverki Harrys. Reyndist það ofsagaman - og nú get ég sagt með stolti að ég hef séð afturendann á téðum Perry án fata. Geri aðrir betur!

Menningarþörfinni var svalað á sjálfum afmælisdegi móðurinnar með ferð á Tate Modern á síðasta degi sýningar Ólafs Elíassonar - The Weather Project. Ofsamerkilegt, magnað og stórbrotið... Ekki nei - en áhugaverður brandari engu að síður. Og svo held ég að ég skilji ekki alveg list.

Um kvöldið hafði verið pantað borð á The Cedar Lounge - heimilislegum ítölskum veitingastað sem samkvæmt internetinu átti að vera einn af þeim allra bestu í London og við hæfi þvílíkum merkisatburði sem sextugsafmæli móður minnar sannarlega er. Það runnu því á okkur tvær grímur þegar við gengum inn á kokteilbar með danstónslist í botni og ekkert ítalskt að sjá... Við skoðun reyndist matseðillinn heldur ekki ítalskur heldur líbanskur - hvað var að ske. Við ákváðum að láta ekki smámuni eins og dúndrandi techno og líbanskan mat ekki slá okkur út af laginu og gera gott úr öllu saman og pöntuðum mat og rauðvín - og hvort tveggja reyndist snilld! Kvöldið var áhugavert svo ekki sé meira sagt - en förum ekki nánar út í þá sálma...

Nenni ekki að skrifa meira í bili - en vil þó bæta því við að ég er með Iðnaðarbankalagið á heilanum - hvað er það? Iðnaðarbankinn er með á nótunum, með á nótunum, með á nótunum....

Lífsspeki úr Diet Coke

var næstum búin að gleyma spádómnum sem ég fékk úr Diet Coke flösku um daginn: "Mikill erill einkennir líf þitt um þessar mundir. Ekki reyna að gera meira en þú telur þig hafa burði til að takast á við. Þú ert minnt/ur* á að koma verkefnum í hendur samstarfsmanna þinna eða vina og sýna þeim traust til að takast á við hlutina jafnvel og þú ert fær um." Spooky!

*drekka karlmenn Diet Coke? Ég hef að minnsta kosti aldrei séð það gerast. Alvörukarlmenn drekka hins vegar Pepsi Max!

Lundúnaferðin nálgast eins og óð fluga...

og ég er farin að hlakka til. Eins og venjulega á ég eftir að gera milljón hluti áður en ég fer út en ætla þó ekki að endurtaka leikinn frá Köbenferðinni þar sem ég fór ósofin um borð í vélina.

Ísskápnum hef ég enn ekki reddað enda hef ég komist að því að það er í lagi að geyma 1/4 lítra fernur af mjólk utan kæliskáps, pepsi max bragðast ágætlega volgt og það er kominn tími á bjórpásu. Ok - eða ég er bara frekar löt þegar kemur að svona framkvæmdum. En ef einhver veit um ísskáp sem vantar nýtt heimili - þá má hann endilega hvísla hér að neðan.

Mmmm... sunnudagur...

Sex and the City, Pepsi Max og sígó. Gærkvöldið algjör snilld - Svampaboð hjá Siggu Svampi - góður matur, rauðvín, g & t, skemmtilegt fólk og skemmtilegar samræður. Og svo Ölstofan þar á eftir - skemmtilegt fólk þar líka og gaman.

Annars er frasi vikunnar: "Réttu mér internetið"

Í minningu ísskáps.

Ísskápurinn minn dó um daginn eftir að hafa opnast í fjarveru minni og þar af leiðandi reynt hetjulega að kæla alla íbúðina mína. Eins og venjulega var enginn matur af viti í skápnum svo að tjónið varð ekki mikið. Ef ekki væri fyrir mjólk og Pepsi Max og bjór þyrfti ég eiginlega ekki að eiga ísskáp. Og nú er tækifærið til þess að eignast SMEG ísskáp - flottasta ísskáp í heimi. En sá galli er á gjöf Njarðar að hann kostar 150.000 kr. Hversu klikkuð er ég? Bið lesendur að muna eftir því að Bismark var keyptur á Visa rað...