v a n g a v e l t u r & v i t l e y s a

Skelfingu lostin!?

Mér rann kalt vatn á milli skinns og hörunds þegar ég rak augun harkalega í þessa frétt á netmogganum:

Guðni Ágústsson starfandi forsætisráðherra ooooog handhafi forsetavalds? Kannski maður ætti að bregða sér úr landi...

Loksins...

Ég er búin að líta í kringum mig síðan í ágúst 2003. Gefa ýmsum auga, daðra svolítið og jafnvel ganga svo langt að taka í nokkra. Enginn hefur enn uppfyllt væntingar mínar, enda er ég kröfuhörð í þessum málum. Það lítur þó út fyrir að biðin sé senn á enda...

Hér má sjá draumaprinsinn sem gæti hugsanlega orðið minn á næstu dögum :)

Spurning dagsins

Hvort á ég að hlæja eða verða reið?

Furðulegur flótti

Hvers vegna er það þannig að þegar eitthvað er að brjótast um í hausnum á mér að ég fer að hugsa um tiltekt eða skipulag? Var að hugsa um hvernig ég á að tækla ákveðið mál sem er að vefjast fyrir mér og áður en ég vissi af sá ég fyrir mér hvernig ég gæti skipulagt baðherbergið mitt upp á nýtt.

Baðherbergið er ekki vandamál og þarfnast ekki endurskipulagningar...

Vitanlega?

Eyddi helginni í að skoða vita fjarri skarkala borgarinnar og setti um leið nýtt met - tvær helgar í röð án viðkomu á Bölinu. Skyldi starfsfólkið vera farið að sakna mín?

Frábært að komast burt frá siðmenningunni, internetinu og gsm sambandi í smátíma og skilja hugðarefni hversdagsins eftir.

Verst að þau eru öll komin til baka with a vengeance...

Montmontmont

Birna vinkona mín í frábærum félagsskap:

Framtíðarhópur Samfylkingarinnar efnir til málþings um stöðu öryggismála í heiminum á Grand hótel Reykjavík kl. 15-18 laugardaginn 22. janúar 2005.

Aðalræðumaður er Thorvald Stoltenberg fyrrverandi utanríkisráðherra Noregs.

Aðrir fyrirlesarar eru: Valur Ingimundarson sagnfræðingur og dósent við HÍ, Birna Þórarinsdóttir framkvæmdastjóri UNIFEM á Íslandi og Magnús Þ. Bernharðsson, sérfræðingur í málefnum Miðausturlanda og prófessor við Williams College í Bandaríkjunum.

Fundarstjóri er Þórunn Sveinbjarnardóttir alþingiskona.

Málþingið er öllum opið.

Missið ekki af þessu athyglisverða málþingi um öryggismál laugardaginn 22. janúar.

Að ári liðnu

Fyrir ári síðan skildum ég og sæti strákurinn* að skiptum fyrir fullt og fast (fyrir utan að ég datt ofan í holu í september). Hérna má sjá hvað ég var að hugsa daginn sem ég tók þessa örlagaríku ákvörðun.

Síðan þá hefur víraði álfurinn siglt undir hentifána ef svo má segja. Fyrir utan James Bond hefur enginn hreyft við álfahjartanu. Og það er bara fjári fínt. Bismark er hinn fullkomni sambýlingur, sætur og mállaus.

Álfurinn borðar kvöldmat þegar honum hentar og það sem hann langar í, lærir á nóttunni og syngur í sturtu**. Talar við sjálfan sig í bílnum - stundum m.a.s. emmessennísku eins og á heimleið áðan þegar hann sagði LOL vegna fyndinnar tilhugsunar.

Þetta er allt frábært svo langt sem það nær - en það sem álfurinn hefur helst áttað sig á að lífið gengur fínt á þessum forsendum og hann er fullfær að standa á eigin fótum. Hann á strauborð og borvél og visakort (sem reyndar er í geymslu) og gott fólk í kringum sig og þarf ekkert meira.

Lífið er gott

*Held að þetta sé eina nafnið sem ég hef notað til að vísa til hans annað en kærasti sem augljóslega á ekki við. Og svo finnst mér hann ennþá sætur og vona að hann sé glaður.

**Álfurinn syngur reyndar ekki í sturtu - m.a.s. Bismark myndi ekki þola það.

Laugardagur frá helvíti!?

Til að byrja með langar mig að benda á þá staðreynd að ég steig ekki fæti inn á Ölstofuna um helgina. Það telst til tíðinda.

E.t.v. má skýra þessa undarlegu staðreynd með því að ég þurfti að eyða laugardeginum frá klukkan 9 til 17 í kennslustofu í Endurmenntunarstofnun ásamt hópnum mínum í verkefnastjórnun við að gera drög að verkefnisáætlun og hlusta á fyrirlestra. Af þeim sökum var áætlunin að vera róleg á föstudagskvöldið. Planið var matarboð með svampastelpunum, sem voru í jafnrólegum gír og ég.

Mér tókst þó að detta rækilega ofan í rauðvínsflöskuna mína og var orðin væmin klukkan ellefu. Meðal frasa sem ég notaði (og oftar en einu sinni) var: "við höfum svo mörg tækifæri..." og "þér ber skylda til að nota þennan haus fyrst þú hefur hann...". Kæru svampastúlkur, þær ykkar sem lesa þetta - ég biðst forláts.

Ekki leist mér svo nógu vel á að halda mig við rólegheitaplanið þegar hér var komið sögu svo ég ákvað að blása til vídjókvölds heima hjá mér. Traustur vinur var til í það og við horfðum í sameiningu á West Wing og Buffy the Vampire Slayer til að ganga fjögur. Þá áttaði ég mig á hvaða hrylling ég átti í vændum og skreið í bælið.

Miskunnarlaus vekjaraklukkan vakti mig svo kortér yfir átta og ég drattaðist af stað í þennan dag dauðans. Eftir að hafa staðið mig eins og hetja (að eigin mati) þráði ég ekkert heitar en að komast upp í sófa og eyða fyrrihluta kvöldsins í móki yfir West Wing. Það átti ekki að verða. Fyrst hringdi systir mín og bauð mér í fjölskyldumat klukkan sex og svo hringdi bróðir minn til að biðja mig að keyra sig að sækja bílinn sinn. Yours truly er svo skyldurækin að hún játaði hvoru tveggja.

Klukkan tíu kom ég heim eftir frábæran mat og erfiðar samræður og gat lagst upp í sófa - gjörsamlega búin á því.

Hence - engin Ölstofa og mikið West Wing.

Karate & allt að gerast

Fimmti karatetíminn að baki og þetta lítur út fyrir að vera stórskemmtilegt. Einkennilegt að uppgötva hvað maður hefur litla samhæfingu í hreyfingum og er almennt lítið tignarlegur. Það stendur þó til bóta.

Á þriðjudagskvöldið var skotbolti á æfingu. Ég held að ég hafi ekki farið í þennan leik síðan í grunnskóla og það var frekar skondið að vera ásamt fullt af ókunnugu fólki af öllum stærðum og gerðum í misglæsilegum íþróttagöllum hlaupandi og hlæjandi í leikfimisal. Samanborið við pósurnar og alvarleikann í World Class hefur þetta klárlega vinninginn.

Dagskráin er komin á fullt eftir rólegheitin í kringum jólin, bæði Verkefnastjórnun 2 og Þekkingarstjórnun líta vel út og það er sem fyrr nóg að gera í vinnunni. Ég undrast alltaf þá staðreynd að því meira sem er að gera, því skemmtilegra finnst mér og afköstin aukast eftir því. Svo fremi sem ég dett ekki niður dauð.

Dolph The Fascist Hippo

Wulffmorgenthaler hefur átt erfitt með að skáka Dilbert í höfðinu á mér en þetta er náttúrulega fyndnast í heimi. Njótið.