v a n g a v e l t u r & v i t l e y s a

Lotus Professional

Þegar ég var í jóga hjá Guðjóni Bergmann skemmti ég mér dálítið yfir ítarlegum leiðbeiningum sem finna mátti inni á kvennaklósettinu og tóku strangt fram að EKKI MÆTTI HENDA HANDÞURRKUM Í KLÓSETTIÐ - það myndi stíflast. Síðan eru liðin fimm ár og jógaferli mínum lokið í bili. Hins vegar hef ég á þessum fimm árum þónokkuð oft orðið vör við miða á salernum víðs vegar um bæinn sem vara við því að handþurrkum sé hent í klósettið. Nú síðast hér á súpersvölum skrifstofum CCP. Ég hef tekið eftir mynstri, en allar eru hættulegu handþurrkurnar af gerðinni Lotus Professional. Þá spyr ég: "Hvers vegna halda menn áfram að kaupa þessa bráðstíflandi tegund? Væri ekki einfaldara að kaupa eitthvað sem stíflar ekki?"

Þessi pæling bliknar þó í samanburði við nýjustu fréttir, en Oddur Máni Malmberg, fimmtán ára frændi minn og fótboltasnillingur, hefur verið valinn í unglingalandsliðshópinn. Til hamingju!!!

Lífið...

...er gott.

Undanfarnar vikur hefur fátt komist að annað en vinnan, nördismi og fjölskyldumál. Afi er búinn að vera veikur og það hefur fengið mig til að hugsa.

Afi og amma í Hafnarfirði hafa verið stofnun í mínu lífi svo lengi sem ég man. Þegar ég var lítill nýlæs púki sat ég oftar en ekki í sófanum þeirra með Morgan Kane, Tom Swift eða Horfna góðhesta og drakk í mig síðu eftir síðu.

Mikið sakna ég þess að lesa eins og ég gerði þá.

Þegar ég gisti hjá þeim um helgar fórum við amma saman með bænirnar og stundum skreið ég upp í til þeirra þegar ég vildi ekki vera ein. Um daginn lágum við svo aftur í þessu rúmi, ég, afi og amma þegar afi kom stuttlega heim af spítalanum. Þá voru hlutverkin ekki eins skýr og fyrir rúmum tuttugu árum. Það var sárt en samt svo gott.

Þegar minn hestakonuferill hófst um fimm ára aldurinn var amma að hætta að fara á bak. Þá fórum við afi á Mósa og Glóa, sem hétu reyndar Faxi og Glófaxi, endalausa reiðtúra um nágrenni Hafnarfjarðar þar sem mér var kennt að umgangast skepnur og náttúruna af virðingu. Ég vildi að ég hefði tekið betur eftir.

Árin líða og elli kerling lætur ekki að sér hæða. Hún hefur læst klónum í afa og ömmu og hægt og rólega tekur hún þau frá mér. Dag frá degi eldast þau og þurfa meira á okkur afkomendunum að halda.Mér finnst það erfitt og sárt en mér finnst gott að vera til staðar.

Þau eiga ekkert annað skilið.

Clueless og óskipulögð

Einhverra hluta vegna er ég algjörlega sammála um að ég sé að missa af internetinu.

Sami rúnturinn, 70% blogg, 30% fréttir, er farinn daglega og fátt nýtt dettur inn. Ég er enn í því að sumar síður eru í bookmarks og aðrar man ég bara og hef t.a.m. ekki nýtt mér RSS feed af neinu viti. Að sama skapi er ég viss um að ég gæti skipulagt tíma minn betur og verið afkastameiri, ef ég bara vissi hvernig...

Þannig að, þið vinir mínir sem nýtið ykkur feedin og lumið á góðri tímastjórnunartækni megið endilega deila leyndarmálum ykkar með mér í kommentakerfinu. Það væri mjög vel þegið. Sömuleiðis ef þið vitið um fréttasíður eða blogg sem mér sem tölvuleikjaframleiðanda væri óhollt að missa af.

Hvernig finnst ykkur svo nýja lúkkið? Ég er ekki alveg nógu ánægð með það en það var kominn tími á breytingar... Ef einhver er klár að layoutera blogg og langar að eiga inni hjá mér greiða má sá hinn sami endilega gefa sig fram.

P.s. - ég á núna fallegasta tæki í heimi og enga peninga.

To mac or not to mac...

Kæru lesendur.

Víraði álfurinn er angistarfullur og kvíðinn, enda stendur hann frammi fyrir erfiðri ákvörðun.

Á hann að fjárfesta í 24" iMac, fallegasta tæki á jörðunni, til þess að nota sem tölvu, sjónvarp og græjur? Eða á hann að fjárfesta í sjónvarpi og græjum til sömu nota?

Sölumaðurinn fullyrðir að með Intel dual core örgjörvanum sé piece of cake að keyra XP á vélinni, auk þess sem sjónvarpsmóttaka með EyeTV sé barnaleikur. Hmmm...

Sama setup með PC, þ.e.a.s. media center pælingin er vissulega líka möguleg, en sökum reynsluleysis við að setja saman vélar er víraði álfurinn mun minna spenntur fyrir þeim möguleika. Þar fyrir utan hefur makkinn óneitanlega útlitið með sér.

Græjunördar þarna úti - hvað finnst ykkur?

Speki móður

"Eltu drauminn, þó það sé ekki til annars en að drepa hann. Allt annað er uppgjöf."

Hún veit hvað hún syngur, hún Herta.

Bloggið sem birtist aldrei

Undanfarið hef ég verið afspyrnudugleg að blogga, í það minnsta í höfðinu á mér... Þetta óbirta blogg, sem á tuttugustu öldinni hefði kannski kallast hugsanir, hefur ekki haft dug í sér til að koma sér sjálft á upplýsingaofurhraðbrautina og er það miður.

Tvær áhugaverðar fréttir á netmogganum gripu athyglina og skemmtu mér í vikunni.

Þessi vegna þess að ef ég væri ekki Lína vildi ég vera þessi kona. Fyrsta geimferðakonan, hvorki meira né minna. Hversu svalt að skrifast þannig í sögubækurnar?

Og svo skemmtilegasta fyrirsögn vikunnar: Óákveðinn greinir fundinn á tunglinu. Ég leyfði mér að velta fyrir mér hvort -inn, -an eða -ið hefðu stungið óheppna geimfara af en áttaði mig svo á fávísi minni þegar ég fattaði að þar væri um ákveðna greina að ræða. Neil Armstrong sagði sumsé "...a small step for a man..." Þá er það ljóst.

Stóri kassinn orðinn svakafínn með nýjum sófa og nýjum skenk, myndum á veggjum og tilteknu svefnherbergi. Íbúar kassans eru afar ánægðir með það og munu jafnvel halda innflutningspartý á næstunni. Enda kannski ekki seinna vænna eftir hálfsárs búsetu.

Furðuverk

Brá mér í Breiðholtið í gær að heimsækja nýjasta fjölskyldumeðlim risafjölskyldunnar sem HMM tilheyrir. Ónefnd Harðardóttir er pínulítil og sæt, ókrumpuð með fullkomið lítið kringlótt höfuð, tíu fingur og tíu tær. Fullkomið barn.

Svo skrýtið að sjá svona alveg nýjan einstakling, stórhissa á heiminum. Og skemmtilegt að sjá HMM með frænku sína í fanginu ;)

Haustnótt í Norðurmýri

Það er hægt að hugsa svo margt.

Hugsanirnar á fleygiferð í hausnum mínum, festa sig varla við hugtök eins og fortíð, framtíð og nútíð.

Átakshelgi í verkefnastjórnun næstu helgi, en þá ætlum við Einar að troða fjögurra vikna fróðleik inn í höfuð nemenda okkar á einni helgi. Svo ég hugsa um það á milljón og þá sérstaklega áhættu í verkefnum. Afspyrnuspennandi pælingar.

Þá hef ég minni tíma til að hugsa um konfektmola komandi helgar, nefnilega tónleika meistara Cave í Laugardalshöll. Maðurinn sem spilar á hjartastrengina mína eins og enginn annar, ekki einu sinni Stuart Staples með Tindersticks, er að koma og spila fyrir mig því það er of langt síðan síðast.

Bismark og Milena Kunderova hvæsa vinalega hvort á annað og HMM sefur svefni hinna réttlátu. Kertin brenna í gluggunum og stúlkan í stóra kassanum hlustar á þögnina rofna af fingraslætti á lyklaborð.

Í höfði stúlkurnnar í stóra kassanum eru líka áhugaverðar leynihugsanir sem keppa við æsispennandi átakshelgina. Það er of snemmt að opinbera þær en þær langar út. Vonandi þurfa þær ekki að dúsa of lengi inni.

Draumalandið

Bloggleti og andleysi í gangi þessa dagana og því lítið að gerast á álfasíðunni

Opnaði Draumalandið af rælni í gær og get ekki annað sagt en að hún lofi afskaplega góðu. Las í gegnum einn þriðja í einum rykk og skellti í það minnsta fjórum sinnum upp úr. Fyndin, sniðug og algjörlega to the point. Hlakka til að fara heim og lesa meira.

Sumarið að verða búið og undirbúningur vetrarins að hefjast, t.d. með skipulagningu verkefnastjórnunarkennslunnar sem við Einar munum hafa umsjón með í vetur. Það er ekki laust við smáhroll hérna...

Verð ekki í neinum kúrsi samhliða enda kannski fullmikið að ætla að kenna, læra, vinna og eiga eitthvað líf þar fyrir utan. Þarf samt að fara að endurskoða MS námið og gera ráðstafanir til að klára það... eða læra hagfræði?

Fótboltaleikur?

Þessa dagana eru risastór pioneer heyrnartól bestu vinir mínir, ásamt Jack Johnson sem ég virðist ófær um að fá ógeð á. Breytti samt aðeins út af vananum í morgun og ákvað að hlusta á útvarpið í staðinn fyrir Jack.

Fyrst hlustaði ég á Dag B. og Gísla Martein þusa um strætó. Það var jafnskemmtilegt og að fara í endajaxlatöku. Svo heyrði ég Vilhjálm Þ. skella skuldinni af einhverju Sundabrautarkynningarklúðri á fyrrum valdhafa í borginni. Mikið held ég að það verði hentug afsökun fyrir nýju borgarstjórnina næstu vikur og mánuði.

En já, ég er kannski ekkert ofsalega mikil áhugamanneskja um pólitíska umræðu, og ekki endilega sú sem er mest með á nótunum, en eiginlega í hvert skipti sem ég hlusta á einhverja umræðu verð ég pirruð. Finnst eins og allir séu í með-eða-á-móti leiknum. Að umræðan snúist um að skora stig á kostnað andstæðinganna frekar en að vinna að bættum hag þegnanna.

Svo kemur skýrsla nefndar um matvælaverð og þar er sýnt fram á að með lækkun eða afnámi innflutningstolla má lækka matarkostnað umtalsvert á ársgrundvelli. Þá kemur forsætisráðherra fram og segir að vegna fákeppni á matvörumarkaðnum sé ekkert endilega víst að þessi lækkun muni skila sér í vasa neytenda. Jahá - vissulega eru fáir um hituna á íslenskum matvörumarkaði en halda menn að það sé ekki samkeppni á milli stóru aðilana á markaðinum? Hvað með verðstríðið sem geisaði hér á síðasta ári?

Nei, stöndum vörð um íslenskan landbúnað á kostnað fólksins í landinum og treystum ekki markaðshagkerfinu, því hinu sama og flokkur forsætisráðherra hefur helst stuðlað að, til að gera það sem það á að gera, tryggja samkeppni.

Af ofanskrifuðu mætti álykta að ég væri mjög á móti sjálfstæðisflokknum og hollari undir vinstri vænginn og ég vildi að það væri satt. En svo er ekki, ekkert af framlínufólki vinstra liðsins nær eyrum mínum eða athygli, og mig langar heldur ekkert að senda atkvæðið mitt þangað.

En maður á að kjósa, á að taka afstöðu, á að hafa skoðanir, finnast sér misboðið eða vera ánægður. Og þegar allt kemur til alls er þetta litla land algjör útópía. Sérstaklega þegar sólin skín inn um gluggann minn og sprengjunum rignir yfir París austursins og við stjórnvölinn í strætónum jörð sitja ljúfmenni eins og Bush og Blair.

Eftir hálftíma af útvarpinu fékk ég nóg - og Jack er aftur í eyrunum.